Krótka historia laminatu

O samej historii laminatu poliestrowo szklanego (FRP – Fiber Reinforced Polymer lub GRP Glass Reinforced Plastic) można znaleźć wiele informacji w Internecie. Pierwsze wyroby, które można nazwać laminatem pojawiły się w Chinach około V wieku. Produkt, który obecnie znamy jako laminat przybrał swoją formę w latach 50’tych XX wieku.

Laminat poliestrowo-szklany to połączenie ze sobą dwóch materiałów. Włókno szklane w formie maty lub tkaniny (wypełnienie/zbrojenie) przesycane jest płynną żywicą. Żywica to materiał bardzo wytrzymały nadający się do obróbki (np. szlifowanie). Najważniejszą zaletą żywicy jest jej odporność na uszkodzenia mechaniczne, wpływ chemikaliów, wody, olejów, smarów czy benzyny.

Mata szklana to materiał powstający w wyniku stopienia
i szybkiego schłodzenia krzemionki, a w następnym kroku uformowania we włókna. Mata szklana to luźno ze sobą połączone włókna (drobne igiełki). W zależności od ilości włókien uzyskuje się odpowiednią gramaturę maty.

Szklane wypełnienie w postaci maty szklanej pełni w laminacie funkcję zbrojenia (podobnie jak stal w betonie). Dzięki zastosowaniu maty szklanej laminat staje się bardziej elastyczny, odporny na pęknięcia i uszkodzenia.

Drugim podstawowym wypełnieniem jest tkanina szklana. Tkania szklana to przeplatane ciągłe włókna pod różnymi kątami. Tkanina szklana (inaczej zwana rovingową) ma dwa charakterystyczne parametry. Pierwszym z nich jest gramatura, drugim orientacja włókien pod którymi upleciona jest tkanina. Tkanina szklana stosowana jest w laminacie w celu zwiększenia wytrzymałości laminatu, a ułożenie włókien określają kierunki, w których ta wytrzymałość jest największa.

W zależności od przeznaczenia i wytycznych w laminacie można stosować wiele różnorakich wypełnień dzięki czemu wyrób finalny może mieć tylko kilka mm grubości jak również może mieć kilka, a nawet kilkanaście centymetrów grubości i dalej być przy tym lekki.

Generalnie podsumowując laminat poliestrowo szklany znajduje zastosowanie w bardzo wielu dziedzinach życia od prostych elementów wystroju (doniczki) poprzez elementy artystyczne aż po zaawansowane technologicznie elementy przemysłowe jak np. łopaty wirników wysokosprawnych stosowanych w dużych zakładach przemysłowych.